top of page
Diana-and-Actaeon-.jpg.jpg
Text: Image

The Story of Diana and Actaeon

hic dea silvārum vēnātū fessa solēbat

virgineōs artus liquidō perfundere rōre.

quō postquam subiit, nympharum tradidit ūnī               165

armigerae iaculum pharetramque arcusque retentōs,

altera dēpositae subiēcit bracchia pallae,

vincla duae pedibus dēmunt; nam doctior illīs

Ismenis Crocale sparsōs per colla capillos

colligit in nodum, quamvis erat ipsā solutīs.                   170

excipiunt laticem Nepheleque Hyaleque Rhanisque

et Psecas et Phiale funduntque capācibus urnīs.

dumque ibi perluitur solitā Titania lymphā,

ecce nepōs Cadmi dīlātā parte labōrum

per nemus ignōtum nōn certīs passibus errāns             175

pervēnit in lūcum: sīc illum fāta ferēbant.

quī simul intrāvit rōrāntia fontibus antra,

sīcut erant, nūdae vīsō sua pectora nymphae

percussēre virō subītisque ululātibus omne

inplēvēre nemus circumfusaeque Dianam                    180

corporibus tēxēre suīs; tamen altior illīs

ipsa dea est collōque tenus superēminet omnis.

quī color īnfectīs adversī sōlis ab ictū

nubibus esse solet aut purpureae Aurorae,

is fuit in vultu visae sine veste Dianae.                           185

quae, quamquam comitum turba est stīpāta suārum,

in lātus oblīquum tamen adstitit ōraque retrō

flexit et, ut vellet prōmptās habuisse sagittās,

quās habuit sīc hausit aquās vultumque virīlem

perfūdit spargēnsque comās ultrīcibus undīs              190

addidit haec clādis praenuntiā verba futūrae:

'nunc tibi mē positō vīsam vēlāmine nārrēs,

sī poteris nārrāre, licet!' nec plūra mināta

dat sparsō capitī vīvācis cornua cervi,

dat spatium collō summāsque cacūminat aurēs         195

cum pedibusque manus, cum longīs bracchia mūtat

crūribus et vēlat maculōsō vellere corpus;

additus et pavor est: fugit Autonoeius hērōs

et sē tam celerem cursū mīrātur in ipsō.

ut vērō vultus et cornua vīdit in unda,                            200

'mē miserum!' dictūrus erat: vōx nūlla secūta est!

ingemuit: vōx illa fuit, lacrimaeque per ōra

nōn sua fluxērunt; mēns tantum pristina mansit.

quid faciat? repetatne domum et rēgālia tēcta

an lateat silvīs? pudor hoc, timor inpedit illud.

Text: About

Textual Notes

Richard J. Tarrant's text does not differ from this one other than semi-colon, colon, comma discrepancies.

163: vēnātū is an ablative of means or ablative of preposition without a preposition

        vēnātū is also a supine, which is a verbal noun

164: artus, artūs, m = limbs

        rōs, rōris, m = dew

166: armiger, armigerī, f = weapon bearer

167: palla are garments worn by Roman women and fastened by brooches

168: pedibus is ablative of separation

173: perluō, perluere, perlui, perlutum = to bathe 

        Titiana refers to Diana

174: nepōs, nepotis, m = grandson

        dīlātā parte is an ablative absolute

176: lūcus, lūcī, m = a grove sacred to a deity

179/180: percussere and inplevere are syncopated perfect verbs

180: Alternate form of impleō, implēre, implēvī, implētum = to fill up

        nemus, nemoris, n = a grove

182: tenus, preposition = up to

        tenus takes the ablative and modifies collō

        superēmineō, superēminēre, superēminuī = to appear above

184: nūbēs, nūbis, f = cloud

187: latus, lateris, n = flank

188: vellet is subjunctive because it is a purpose clause

        sagitta, sagittae, f = arrow

189: hauriō, haurīre, hausī, haustum = to draw (especially water)

190: ultrīx, ultrīcis, f = avenger

192: nārrēs is substantive clause of result, which takes licet ut. Ovid has left out the ut

193: Licet takes the dative, which refers to tibi

        minātus, minātī, m = threats

194: vīvāx, vīvācis, 3rd declension = long living

194-196: What attributes of Actaeon are changed?

195: cacūminō, cacūmināre, cacūmināvī, cacūminātum = to make pointed

197: crūs, crūris, n = leg

        maculōsus, maculōsī, 1st and 2nd declension: spotted

        maculōsō velerre are ablatives of description

198: Do some research about why Actaeon is referred to as Autonoë's  hero. Who is Autonoë's nephew?

201: O is implied

        dicturus erat = active periphrastic (about to say)

202: ingemō, ingemere, ingemuī, ingemitum = to groan

204/205: faciat, repetat, and lateat are deliberative subjunctives

205: lateō, latēre, latuī = to hide

        What two feelings limit Actaeon's actions?


Discussion Questions:

Why did Ovid decide to have Diana turn Actaeon into a deer rather than killing him with arrows?

What do you think Actaeon's ultimate fate will be? Think like a Roman would!

Is Actaeon's punishment justified?

Can you relate this story broadly to humans and the human/God relationship?

Text: Text
bottom of page